Pewnej nocy w Nowej Zelandii:
Ja: Kochanie, nie mogę zasnąć.
Piotrek: Spróbuj policzyć owce. Spoiler: jest 40mln.
HiHa
nieco sarkastyczny blog podróżniczy
Jacy są mieszkańcy Nowej Zelandii?
O Nowozelandczykach mówi się, że są mili, grzeczni, przyjaźni i towarzyscy, no i część dowodów faktycznie to potwierdza, bo ilekroć Piotrkowi przyszło wybrać się do toalety publicznej, to się bardzo stresował i jak w końcu zapytałam, o co chodzi, to się okazało, że nowozelandzkie toalety to najpoważniejsze narodowe centra konwersacyjne, a rząd pisuarów to już w ogóle pierwszoligowy klub dyskusyjny.
Ja się po męskich toaletach nie zwykłam szlajać, cała ta przyjacielskość mnie ominęła, toteż na mnie Nowozelandczycy wywarli wrażenie nieco wrogie.
Zamknij oczy.
Wyobraź sobie niebo pełne gwiazd, ułożonych w konstelacje, dziwne, przypadkowe. Nie znajdujesz Wielkiego Wozu ani Gwiazdy Polarnej, choć nigdy nie masz z tym problemu. Żadna z gwiazd nie miga, nie spada. Dają tylko biało-niebieską poświatę i wydają się bliżej niż kiedykolwiek.
A teraz wyobraź sobie, że zaczynają przeciekać. Wypływa z nich lepka maź, ścieka z nieba, tworzy kleiste girlandy, a kiedy ktoś zahipnotyzowany tym akwamarynowym blaskiem, zechce sięgnąć gwiazd, polecieć wyżej – wpada w sieć. Sieć oblepia całe jego ciało. Próbuje walczyć, wyszarpnąć swoje życie, ale już przegrał.
A chciał tylko dotknąć nieba.
Obudził mnie melodyjny głos informujący świat, że bagaże pozostawione bez opieki zostaną odesłane do bagażowego nieba. Piotrek uchylił jedno oko, dosunął swoją matę do mojej i otulając się śpiworkiem, wciśnięci między sklep z prasą, a windę wielkogabarytową, podziwialiśmy przez lotniskowe okno nasz pierwszy wschód słońca w Nowej Zelandii, jeden z pierwszych tego dnia na świecie.
Kiwilandio – nadchodzimy!
Kupiliśmy bilety do Nowej Zelandii.
Do TEJ Nowej Zelandii.
Kiedy pierwszy raz po wyjściu z domu, na ul. Kościuszki w Katowicach złapaliśmy stopa, kierowca zapytał – gdzie waść? – a my, że do Nowej Zelandii. Trochę popatrzył na nas jak na idiotów, ale kto tu teraz wychodzi głupio, jak my niemal 2 lata później dobijamy do celu?
31.12.2017 tańczyliśmy jak głupki do Baila Morena
Świętowaliśmy Nowy Rok na skraju Azji, w Timorze Wschodnim, kraju, do którego prawie nikt nie zagląda. To było coś wyjątkowego – spędzaliśmy naszego pierwszego Sylwestra w upale, zaraz po świętach pod palmą. Zaczynaliśmy kolejny rok w podróży i nie mieliśmy pojęcia gdzie ów rok nas poniesie. A poniósł nas hen – żegnamy go na Florydzie, znowu na plaży, znowu pod palmą!
To akurat plaża timorska. Na tutejszej się byczę bez aparatu.
Ekhem.
Są takie dwa tygodnie w roku, że człowiek się intensywniej niż zazwyczaj zastanawia, co by chciał jeszcze w życiu osiągnąć: ten w okolicy urodzin oraz ten w okolicy Nowego Roku. Ja mam to szczęście, że tygodnie te ze sobą sąsiadują, toteż w drugiej połowie grudnia krótkie chwile między pierogiem a piernikiem spędzam na głębokich przemyśleniach o tym, co by tu zrobić, żeby kolejny rok był jeszcze fajniejszy. Z racji tego, że (jutro) kończę zacne trzydzieści trzy lata, to przedstawię Wam listę tyluż marzeń, planów i pomysłów, a kto wie – może uda mi się je zrealizować w przyszłym roku?
Jest ciepła, radosna, roztańczona i pijana młodym winem.
Uśmiecha się wtedy, kiedy innych dopada złość, czy melancholia, lubi jeść świeże grillowane sardynki, nie śpi, gdy inni śpią, a piwo zagryza morskimi ślimakami.
Jest moją bratnią duszą.
Piszę do Was niniejszym siedząc w puchatym białym szlafroku i kapciach-żyrafach.
Komfort mój oraz wdzięczność nie znają granic.
Wiem. Wiem, że już od dawna się chcesz wybrać do Australii, Czytelniku drogi. Ja tu snuję opowieści, zarzucam Cię australijskimi zdjęciami i doskonale sobie zdaję sprawę, że sam byś się na tej plaży, co to ma mąkę zamiast piasku, rozłożył, spróbowałbyś swoich sił w tropieniu koali i przemierzył czerwone bezdroża Outbacku… Niby rada nasuwa się jedna – jedź! Ale ja się z choinki (ani z eukaliptusa) nie urwałam, bilety drogie, urlopu nie ma, trzeba się ratować inaczej. No to notuj pilnie, bo ja Ci teraz opowiem, jak zwiedzać Australię w Europie.
Nie ściągaj butów, zaraz wychodzimy!
Zmień język/ Switch to English
© 2019 HiHa
Theme by Anders Noren — Up ↑
Co się tu ostatnio działo: