Kilometr 39 600: o żuczkach, salonach ślubnych i podziemnych jeziorach

Uwaga! Korespondencja prywatna!

5.12.2017, Kupang, Timor Wschodni

Katarzyna!

Postanowiłam w tym roku wykorzystać fakt, że obchodzę Twoje urodziny 7 godzin wcześniej niż Ty i przeżyć Twój dzień zgodnie z tym, czego Ci chcę życzyć.

I tak, w nocy wsiadłam na prom z Flores na Timor. Okazało się, że bilet kosztował połowę tego, co miał kosztować, a w cenie była kuszetka i kolacja. Życzę Ci, żeby zewsząd atakowały Cię licznie miłe niespodziewajki.

Położyłam się na swoim materacu i kątem oka zobaczyłam, jak po ścianie obok mnie pełzają jakieś dzikie chrabąszcze. Piotr, jak na ostoję spokoju przystało, wytłumaczył mi, że to są żuczki, a przecież lubię żuczki, więc o co mi chodzi, po czym zasnął. Życzę Ci żeby Twoje zewnętrzne i wewnętrzne głosy rozsądku i powiewy racjonalizmu odzywały się we właściwych momentach i ułatwiały życie.

Prom dopłynął do Kupang, a nas o 5:30 rano z portu odebrał host – couchsurfer, u którego mieliśmy się zatrzymać. Życzę Ci, żeby ludzie chcieli Ci pomagać nawet kiedy zupełnie tego od nich nie oczekujesz.

Dotarliśmy do mieszkania Jeffa i okazało się, że przygotował nam pokój na zapleczu swojego salonu sukien ślubnych! Marzenie każdej małej dziewczynki! No i nie wiem, czy powinnam Ci w związku z tym życzyć, żebyś też zaczęła odwiedzać takie przybytki? Może lepiej poczekaj aż wrócę, bo bardzo bym chciała przeżywać ten czas razem z Tobą.

Host pożyczył nam motocykl i z wiatrem we włosach (którego też Ci życzę, szczególnie, jak są perfekcyjnie wyprostowane) pognaliśmy eksplorować okolicę, do której Europejczycy docierają z rzadka. Życzę Ci, żebyś przecierała mniejsze i większe szlaki w swoich dziedzinach.

Znaleźliśmy jaskinię z krystalicznie czystym podziemnym jeziorem, w której byliśmy sami, toteż goli i weseli daliśmy nura do wody. Życzę Ci, żeby szaleństwa Cię nie opuszczały i żeby Ci się zawsze chciało robić rzeczy, których wcześniej nie próbowałaś.

Pojechaliśmy do kawiarni na plaży na zachód słońca. Kawa była parszywa, więc Ci takiej nie życzę, ale w Indonezji nie ma lepszej, więc nie wiem, czego się spodziewałam i w związku z tym życzę Ci, żebyś potrafiła dobrze dopasować oczekiwania do okoliczności.

Za to zachód był piękny i życzę Ci codziennie takich z widokiem na Wisłę i Kopiec Kościuszki ze swojego apartamentu bez kredytu, skoro już wolisz Kraków od każdego innego miasta na świecie.

Wieczór zamykamy grillując świeżutką rybę i popijając ją lokalnym bimbrem, ale umówmy się, że to wino, bo tu wina nie ma wcale, a bimbru Ci życzyć nie zamierzam… No i chciałam Ci te życzenia wysłać na sam koniec dnia, bo kto wie, co się jeszcze może zdarzyć, ale nie wiem jakie skutki będzie miał bimber, więc wolę zawczasu. Dlatego, przewidując przyszłość, życzę Ci tyle uśmiechu, żeby Cię bolały policzki, śpiewu i tańca i wymiany międzykulturowej.

A na domiar wszystkiego, życzę Ci, żebyś dostała właśnie tyle wyzwań w tym roku, ile Ci potrzeba, żebyś uczuciem wielce pozytywnym obdarzyła swoją nową pracę od pierwszego wejrzenia (i pierwszej wypłaty) i żebyś swoje nowozarobione miliony chciała wydać po części na podróż w jakieś miejsce, w którym aktualnie będę ja, bo niby wiem, że się dopiero co widziałyśmy, ale już strasznie tęsknię.

Buziaki,

Hania

PS: Jeżeli nie jesteś moją przyjaciółką Kasią, a ten list wpadł w Twoje ręce przypadkiem, to po pierwsze – cudzej korespondencji się nie czyta (chociaż tę publikuję za kasinym błogosławieństwem). A po drugie – wszystkiego najlepszego także dla Ciebie! Przygarnij z tych życzeń, cokolwiek Ci się uśmiecha! Przy okazji będziesz już wiedzieć, co robić w Kupang, jeżeli tam kiedyś trafisz. Nie mogłabym Ci tego opowiedzieć lepiej niż przez pryzmat urodzinowo-stęskniony 🙂

Fajne, nie?

Podziel się

ze światem 🙂