5 dziwacznych napojów z ulic świata

A jak czasami ludzie piją takie dziwne rzeczy, że sobie myślisz – a cóż to takiego i czy to się w ogóle nadaje do picia?! I nie chodzi mi o sytuację, że ktoś sobie popija sok pomidorowy Z WŁASNEJ WOLI, albo ciepłe mleko Z KOŻUCHEM. Bez przesady, wiadomo, że nad tym się nikt nie zastanawia, tylko od razu dzwoni po policję. Chodzi mi o takie okoliczności, kiedy jesteśmy w obcym kraju i wszyscy dookoła mają w kubkach produkt totalnie nam obcy i koniecznie się trzeba dowiedzieć, co to i jak to smakuje. No i ja Wam teraz opowiem o takich śmiesznych napojach z kilku zakątków świata.

Napoje ze świata

Irańskie słoje brokatu

Przechadzka alejkami targu w Iranie to uczta dla zmysłów – powietrze pachnie bakaliami, szafranem i tuzinem przypraw, kolorowe chusty otulają stoiska, jest gwarno, z meczetów dobiegają śpiewy, aż tu nagle mijamy stoisko z ogromnymi słojami, w których wirują złote drobiny. Długo zajęło mi dojście do tego, czy to dekoracja, czy produkt spożywczy, a szkoda, bo przepuściłam kilka okazji do podegustowania. Napój ten to khakshir i powstaje z namoczonych w wodzie nasion (2-3 łyżeczki na szklankę), uwaga – stulichy psiej bądź miłki abisyńskiej. Kto hoduje w ogródku? No to już wiecie, do czego ich używać. Do nasionek dodaje się trochę cukru (lub miodu), nieco soku z cytryny i parę kropel wody różanej i wychodzi z tego pyszny, lekko zagęszczony i zdrowy (minus cukier) napój.

Czasami widuje się też ten sam przepis w niebiesko-szarym wydaniu, wtedy nazywa się tokhme sharbati, a zamiast złotej stulichy psiej użyto nasion dzikiej bazylii lub chia. Te już brzmią bardziej osiągalnie.

Przemaglowane słodycze

Jeżeli zobaczycie w Azji Południowo-Wschodniej, Indiach lub Brazylii stoisko ze snopkami grubych łodyg i maglownicą, to jesteście na właściwym tropie. Łodyga trzciny cukrowej jest twarda i łykowata, więc jako łakoć średnio spełnia swoją rolę, natomiast po wyciśnięciu daje pyszny, słodki, ale orzeźwiający jasnozielony napój. Ciekawe, czy u nas już ktoś wpadł na robienie soku z buraka cukrowego…?

Najsmaczniejsze wydanie tego wynalazku znalazłam w Wietnamie – świeży soczek z zacną ilością lodu, czasem wzbogacony o parę kropel soku z limetki – nie dość, że mniam, to jeszcze idealnie działa na upały i nawadnia organizm.

W Malezji i Indonezji sok z trzciny cukrowej podaje się rozcieńczony i posłodzony (sic!), no ale czego się spodziewać po krajach, które sprzedają colę z jedną z najwyższych zawartości cukru na świecie, jeżeli nie dosładzania cukru cukrem?

Gazowane lody

No bo czym tak naprawdę może nas jeszcze zaskoczyć lemoniada? Jaka to sztuka wziąć pierwszy lepszy owoc i zrobić z niego słodki gazowany napój? No każdy by na to wpadł.

Gruzińscy mistrzowie od lemoniadowego marketingu podeszli do sprawy z należną jej atencją, myśleli długo, myśleli intensywnie, a rezultat ich ciężkiej pracy można skosztować w każdym spożywczaku. Dla tradycjonalistów dostępne są butle z zawartością cytrynową, gruszkową i winogronową, dla poszukiwaczy nowych smaków – napój estragonowy, a dla nieutrudzonych pionierów i miłośników adrenaliny… czekoladowy i waniliowy. Tak, dobrze Wam się wydaje – rozpuszczone, gazowane lody. Na zdrowie 😀

Tamaryndowy shake

Jeżeli słyszeliście o owocu tamaryndowca, to zazwyczaj w kontekście kuchni, najczęściej indyjskiej. To takie niepozorne, brązowe strąki, w których dojrzewa kwaskowata mięsista pulpa, a jak już dojrzeje, to może się stać elementem sosu pysznego dania, albo zostać głównym składnikiem orzeźwiającego shake’a. Świeżo wyciskanego soku (chyba z jakimiś dodatkami) próbowałam w Timorze Wschodnim, ale napoje tamaryndowe można dorwać w niemal całej Azji Południowo-Wschodniej, Indiach i Ameryce Środkowej. Zdecydowanie smutniejsza wersja tego napoju pojawia się we wszystkich tych krajach w puszkach i doprawiona jest trzydziestoma gramami cukru na 100ml.

Owsianka z procentem

Bezdyskusyjnie ulubionym i najbardziej znanym napojem, którym w Kirgistanie leczy się wszystko od przeziębienia przez obolałe kolano po łuszczycę jest kymyz – lekko fermentowane mleko konia, dostępne tylko na świeżo w czerwcu i lipcu. Serio, kiedy byliśmy w Kirgistanie zimą, przynajmniej raz dziennie ktoś nam mówił, że szkoda, że teraz przyjechaliśmy, bo nie skosztujemy kymyzu. Osobiście średnio się tym przejmowaliśmy, szczególnie, że z pomocą przyszedł inny ciekawy, a całoroczny wynalazek – bozo.

Bozo to gęsty napój ze słodu i różnych zbóż – jęczmieniu, owsa, kukurydzy, co natura dała. Jest nieco kwaskowaty, nieco słonawy, wyczuwalnie zbożowy i niespecjalnie smaczny 😉 Trochę fermentacji skutkuje delikatną zawartością alkoholu (1-2%), ale o tym wspomina się tylko w kontekście mieszania bozo i kymyzu – razem powodują totalną rewolucję, a nawet kaca. Jak dwa 1% napoje mogą spowodować kaca, tego nie wiem, ale nie planuję kwestionować.

Podobnego napoju można też uświadczyć w Turcji i na Bałkanach, podobno pojawia się też w krajach Kaukazu, ale tam byłam zbyt zaaferowana lemoniadą czekoladową, żeby poszukiwać sfermentowanej owsianki.

Jakie są Wasze ulubione napoje ze świata?

Jakie pitne wynalazki spotkaliście w różnych miejscach? A może macie swoje tajemne przepisy? Podzielcie się 😊!

Fajne, nie?

Podziel się

ze światem 🙂